Geboers

Ik kan er niet bij. Sporter-motorcrosser. Vijfvoudig wereldkampioen gestopt op zijn 28ste. Opzoeker van berekende risico’s. En dan kom je zo aan je eind.

Hij voer met zijn vrienden op de Miramarplas in Mol.

Iedereen kent hem, velen wellicht zoals ik voornamelijk van naam. Omdat hij zoveel won. Omdat hij zijn eigen stijl had en omdat hij wist wanneer te stoppen. Op zijn verjaardag.

Ik denk dat hij daarna nog veel heeft genoten. Zoals nu met op een boottochtje.

Hij sprong naar het schijnt zijn nieuwe puppy achterna die overboord ging. En kwam niet meer boven. Het hondje geraakte aan de kant.

55. Geen leeftijd. En het komt blijkbaar zoals het komt…

Het maakt wellicht indruk op mij omdat mijn ventje op zijn 49ste net aan de dood is ontsnapt.

Hij ziet het niet zo, de artsen en de mensen die hem graag zien wel.

Het leven is al zo kort, waarom zou ik niet genieten?

Het is waar maar ergens denk ik dan, vanuit jouw standpunt is het waar, vanuit het standpunt van een buitenstaander ook, maar vanuit het standpunt van iemand die je lang bij zich wil hebben is het een ‘gezegde’.

Ik sta egoïstisch in mijn relatie en dus wil ik, voor mijn geluk, dat je geniet met mate, ook al vind je zelf dat wat ze zeggen over hierdoor langer te leven niet zou kloppen.

Ik wil dat je oplet. Punt. En hoe meer je zaken weglacht, hoe meer je op mijn hart trapt.

Ik ben nu eenmaal gevoelig daar, hoewel ik het niet laat blijken soms.

Maar we waren bij Eric Geboers, die er niet meer is.

Het is wat het is, een zoveelste ongeluk. Maar het heeft wel een snaar geraakt.

Vee